Szerokość produktu. 20 cm. 75, 00 zł. 91,00 zł z dostawą. Produkt: Plakaty Obraz olejny Van gogha sztuka estetyczna. dostawa za 20 – 33 dni. dodaj do koszyka. Firma. Obraz "Słoneczniki" jest najbardziej znanym dziełem holenderskiego malarza -Vincenta van Gogha. Namalowany został w sierpniu 1888roku na południu Francji. Jest częścią serii obrazów zawierających motyw słoneczników. Obraz ten przedstawia dwanaście słoneczników w wazonie na tle błękitnej ściany. Pojemnik z kwiatami stoi na stole Słoneczniki. Tajemnica van Gogha, reż. D. Bickerstaff, Wielka Brytania, 2021, 85 minSłynne "Słoneczniki" Vincenta van Gogha to dzieło należące do tych, które De slaapkamer, ang. Vincent's Bedroom in Arles) - tytuł trzech niemal identycznych obrazów olejnych namalowanych przez holenderskiego artystę Vincenta van Gogha w 1888 i 1889 podczas pobytu w Arles (I wersja) i Saint-Rémy (II i III wersja).Obraz "Pokój artysty"przedstawia sypialnię artysty w domu farmera w Prowansji na południu Francji i Obraz na skle Bielenie brúsenie van gogh. Nenechajte si ujsť naše exkluzívne Black Friday zľavové kupóny na nábytok, bytové dekorácie a doplnky! Vyberte si z 104 produktov v kategórii obrazy - reprodukcia Vincenta van Gogha. Najlacnejšie nájdeme od 15,21 €. Miejscowość. Otterlo. Lokalizacja. Kröller-Müller Museum. Multimedia w Wikimedia Commons. Dobry Samarytanin (według Delacroix), hol. De Barmhartige Samaritaan (naar Delacroix), ang. The Good Samaritan (after Delacroix) – obraz Vincenta van Gogha namalowany w maju 1890 [1] podczas pobytu artysty w miejscowości Saint-Rémy. Nr kat.: Odpowiedź:obraz vincenta przydstawia piękne staromodne krzesło na środku pokoju na środku krzesła leży fajka.krzesło zrobione jest z drewna ale możę wydawać się… wiktir21 wiktir21 Fundacja E.G. Bührlego. Multimedia w Wikimedia Commons. Most nad Sekwaną w Asnières ( hol. Bruggen over de Seine bij Asnières, ang. Bridges across the Seine at Asnieres) [1] – obraz olejny Vincenta van Gogha (nr kat.: F 301, JH 1327) namalowany latem 1887 roku podczas pobytu w Asnières . Gauguin skorzystał z zaproszenia i przyjechał do Vincenta van Gogha. w październiku 1888 roku.Opis obrazu Vincenta van Gogha pt. "Dwanaście słoneczników w wazonie" Obraz "Słoneczniki" jest najbardziej znanym dziełem holenderskiego malarza -Vincenta van Gogha. Namalowany został w sierpniu 1888roku na południu Francji. Reprodukcja obrazu Pole pszenicy z cyprysami Vincenta van Gogha 1889r. Obraz na płótnie Fine Art. Słynne Malarstwo Pole pszenicy z cyprysami van Gogh. R eprodukcje Obrazów Wielkich Malarzy kup online na E-obrazy.com. Obraz Malarstwo artystyczne, idealna dekoracja na ścianę do Sypialni lub Salonu. Istnieje możliwość zamówienia plakatu. Yld0KS. Produkt Głównie w magazynie. Produkt najczęściej sprzedawany jest po cenie PLN . Należy do kategorii Kategorie | Dekoracje | Dekor... pełny opis » Krótki opisProdukt Głównie w magazynie. Produkt najczęściej sprzedawany jest po cenie PLN . Należy do kategorii Kategorie | Dekoracje | Dekoracje ścienne | Obrazy, plakaty, tabliczki | Obrazy. Ma świetne recenzje. Zwykła cena: PLN Producent: Fedkolor ID: Na jego obrazach kolory mają decydujące znaczenie i to one nadają dziełom niesamowity klimat. Nic dziwnego – Vincent van Gogh, bo o nim mowa, bawił się barwami. Teraz jego obrazy mogą zdobić Twoje mieszkanie! Stwórz wyjątkową kolekcję, w której otoczeniu życie nabierze nowego, pełnego smaku. Obraz został wydrukowany na płótnie bawełnianym, naciągniętym na drewnianą ramę. Obraz ma również zadrukowane krawędzie, dzięki czemu nie wymaga dodatkowego obramowania. info_outline Sprawdź dostępność najlepiej sprzedający się Witajcie! Dzisiejszy post będzie o sławnym krześle… Ale TO krzesło, pojawi się dopiero jako pointa całej historii… Bo historię zaczniemy od innego krzesła, które jest , powiedzmy “dziadkiem” krzesła WISHBONE- i to sławnym dziadkiem! Będzie więc to historia rodzinna. Lubicie takie historie, prawda? No więc, posłuchajcie! Czy znacie krzesło, które zyskało swą sławę dzięki obrazom, których jest bohaterem? Jeśli nie to zapraszam Was do najsławniejszego pokoju na świecie- sypialni holenderskiego mistrza postimpresjonizmu, człowieka tyleż genialnego co szalonego (podejrzewam nawet, że ceną za geniusz artysty zbyt często bywa utrata zdrowego rozsądku!). W maju 1888 roku Van Gogh zamieszkuje w żółtym domu przy placu Lamartine’a. Usytuowanie wynajmowanego pokoju sprawia, że pokój bez przerwy zalany jest słońcem- stąd jaskrawe kolory jakich użył malarz. Vincent van Gogh (1853-1890) namalował trzy wersje obrazu zatytułowanego The bedroom: The bedroom I ( r., olej na płótnie, 72×90 cm, Van Gogh Museum, Amsterdam) The bedroom II ( r., olej na płótnie, 72×90 cm, Art Institute of Chicago ) The bedroom III (koniec IX. 1889 r., olej na płótnie, 57,5×74 cm, Musee d’Orsay, Paryż) *** Inspiracja jest nieskończonym źródłem- jest dla każdego, zawsze i wszędzie! Poniżej dzieło Roya Lichtensteina (1923-1997r.)- popartowa wersja dzieła Van Gogha i jedyny “cytat” z malarstwa wzięty przez nie mniej sławnego autora. (1992, ojej i magna-rodzaj farby akrylowej, na płótnie; kolekcja prywatna) Znalazłam także inspirowaną obrazem instalację The Most Famous Room in the World, o której możecie poczytać tutaj. Również mnie, jako dziecię młode, dzieło to skłoniło do małej “wprawki” w rysunku. ;P (kredki ołówkowe na brystolu ;))) Motyw (pustego zazwyczaj) krzesła był nieustannie obecny w wyobraźni, na obrazach i rysunkach Van Gogha: Łatwo można dostrzec, że wszystkie krzesła z obrazów Van Gogha mają wyplatane siedziska. Przedmioty wyplatane z sitowia znane są w Europie i Stanach Zjednoczonych od stuleci. Historia krzeseł z siedziskiem wyplatanym we wzór koperty najprawdopodobniej zaczęła się w XVIII/XIXw. Krzesła te nazywane rush seat chairs nieodmiennie kojarzone były ze stylem wiejskim. Współczesną wersję krzeseł inspirowanych tymi z obrazów Van Gogha oferuje angielski Habitat: Duński projektant Børge Mogensen (1914-1972 r.) zaprojektował swoją wersję nazwaną J39 Shaker Chair w 1944 roku: źródło W 1949 roku kolejny duński designer, Hans Wegner (1914-2007 r.) zaprojektował chyba najbardziej sławne krzesło z plecionym siedziskiem- Y Chair inaczej zwane Wishbone Chair: Oryginalnie, drewniana rama krzesła wykonana była z teaku, obecnie produkowana jest w szerokiej gamie rodzajów drewna- klon, jesion, buk, dąb, wiśnia, orzech, a także malowana na różne kolory. Siedzisko również może mieć różną barwę. Powoduje to, że dostępnych jest ponad 150 wersji krzesła. Jeśli chcecie poczytać o skomplikowanym i długotrwałym procesie produkcji krzeseł, oraz dowiedzieć się jak powstaje plecionka- zajrzyjcie koniecznie tutaj! Na koniec zostawiam Was z pięknymi zdjęciami i pytaniem retorycznym: Czy Van Gogh malowałby na swoich obrazach krzesło Wishbone ? zdjęcia pochodzą ze stron 1 2 3 4 Uściski! Krzesło Vincenta z jego fajkąDe stoel van Van Gogh Autor Vincent van Gogh Data powstania 1888 Medium olej na płótnie Wymiary 93,0 × 73,5 cm Miejsce przechowywania Lokalizacja National Gallery w Londynie Multimedia w Wikimedia Commons Fotel Paula GauguinaDe stoel van Gauguin Autor Vincent van Gogh Data powstania 1888 Medium olej na płótnie Wymiary 90,5 × 72,5 cm Miejsce przechowywania Miejscowość Amsterdam Lokalizacja Muzeum Vincenta van Gogha Krzesło Vincenta z jego fajką i Fotel Paula Gauguina – tytuły dwóch obrazów namalowanych łącznie przez Vincenta van Gogha w okresie od listopada 1888 do stycznia 1889, podczas jego pobytu w miejscowości Arles: Krzesło Vincenta z jego fajką (hol. De stoel van Van Gogh, ang. Vincent's Chair with His Pipe)[1]), obecnie w zbiorach National Gallery w Londynie. Nr kat.: F 499, JH 1536. Fotel Paula Gauguina (hol. De stoel van Gauguin, ang. Paul Gauguin's chair)[2]), obecnie w zbiorach Muzeum Vincenta van Gogha w Amsterdamie. Nr kat.: F 498, JH 1635. Historia i opis W październiku 1888 na zaproszenie van Gogha przyjechał do Arles Paul Gauguin. Zamieszkał w „Żółtym Domu”, w którym van Gogh zamierzał zorganizować kolonię artystyczną[3]. Obaj rozpoczęli wspólne malowanie, jednak wkrótce zaczęło między nimi dochodzić do konfliktów. Wśród wielu obrazów, które w tym czasie namalował van Gogh, znalazły się dwa, przedstawiające krzesła jego i Paula Gauguina. O podjęciu pracy nad tematem poinformował brata Theo w liście napisanym ok. 19 listopada 1888: Tymczasem muszę ci jednak powiedzieć, że te dwa ostatnie szkice są dość zabawne. Płótna rozmiaru 30, drewniane krzesło i trzcinowe siedzenie, cale żółte, na czerwonej terakocie na tle ściany (w dzień). Potem fotel Gauguina, czerwony i zielony, efekt nocy, na siedzeniu dwie powieści i świeca. Na żeglarskim płótnie w grubym impaście[4].i później, gdy w styczniu 1889 kończył oba obrazy, już po wyjściu ze szpitala, w którym znalazł się po obcięciu sobie ucha: Chciałbym bardzo, żeby de Haan zobaczył mój szkic palącej się świecy i dwóch powieści (jedna żółta, druga różowa), umieszczonych na pustym fotelu (tzn. fotelu Gauguina), płótno rozmiaru 30, w czerwieni i zieleni. Pracowałem dziś znowu nad pendantem, moim własnym, pustym krzesłem, białym drewnianym krzesłem z fajką i kapciuchem. W tych dwóch szkicach, jak w innych, sam próbowałem odnaleźć efekt światła w jasnym kolorze – de Haan prawdopodobnie zrozumie, czego szukam, jeśli przeczytasz mu to, co ci piszę na ten temat. [5] Technika Schemat kolorów użytych na tych dwóch obrazach jest, mówiąc potocznie, tak różny jak dzień i noc. Krzesło van Gogha namalowane jest w jasnych barwach, sugerujących światło dnia, podczas gdy krzesło Gauguina oddane zostało w tonacjach ciemniejszych, posępnych; wspomniał już o tym w liście sam van Gogh. Kompozycja barw jego krzesła opiera się na wariacjach zestawionych w pary barw dopełniających: błękitu i oranżu oraz czerwieni i zieleni. Czerwień podłogi pod krzesłem równoważą muśnięcia zieleni ponad nią i dodatkowe pociągnięcia pędzlem w tym samym kolorze na najbliższej nodze krzesła. Van Gogh uwydatnił kompozycję poprzez wyraziste kontury, dodane później, obejmujące powierzchnie w tym samym kolorze. Intensywność konturów wzmacnia efekt obrazu, ale też tworzy określone napięcie między linią a barwą. Zniekształcając perspektywę podłogi i nogi krzesła van Gogh odcisnął własne piętno na swym dziele, akcentując subiektywność swego postrzegania. Fajka, chusteczka i tytoń stanowią centralny punkt obrazu, zarówno w sensie narracyjnym jak i malarskim, dostarczając nutki neutralnej bieli pośród wzajemnej gry barw zimnych i ciepłych. Terakota na podłodze namalowana została grubymi pociągnięciami pędzla, często stosowanym w tym czasie przez van Gogha dla oddania tła. Krótkie, poziome i pionowe pociągnięcia pędzla przeplatają się kolejno w swobodnych połączeniach czerwieni, brązów i zieleni[6]. Analiza. Symbolika. Interpretacja Oba obrazy należą do najczęściej analizowanych prac Van Gogha. Według jednego z badaczy jego twórczości, Jana Hulskera "niewiele jest obrazów van Gogha, o których napisano tak dużo w ostatnich latach.". Te, stanowiące całość, obrazy przyciągały uwagę z powodu towarzyszącej im symbolicznej interpretacji. Van Gogh wspominał o tych obrazach w swoich listach, ale nie przedstawił szczegółowych interpretacji ani ukrytych przesłań zawartych w obu dziełach[6]. W liście napisanym w lutym 1889 do krytyka Alberta Auriera, opisał krzesło Gauguina jako szkic jego fotela z ciemnego, brązowo-czerwonego drewna, z siedzeniem z zielonkawej słomy, w miejscu nieobecnego [Gauguina] jest świeca i kilka współczesnych powieści[7].Symbolika tej pary obrazów jest oczywista: żółte krzesło van Gogha zostało przedstawione w świetle dziennym, krzesło Gauguina w nocy (czerwień i zieleń). Fajka i tytoń mocno akcentują obecność Vincenta, zaś świeczka (nadchodzącą ?) nieobecność Gauguina[8]. Symboliczne znaczenie mają też użyte barwy: żółcień to barwa użyta do namalowania Żółtego domu, wyrażająca światło i nadzieję, podczas gdy użyte do namalowania fotela Gauguina czerwień i zieleń są tymi samymi barwami, które van Gogh zastosował przy malowaniu Nocnej kawiarni dla oddania atmosfery mroku i straconych marzeń[9] Inna interpretacja odwołuje się do różnic społecznych dzielących obu artystów. Krzesło van Gogha ukazane jest jako proste i bezpretensjonalne – proste, słomiane krzesło na tle podłogi z czerwonej terakoty. Z drugiej strony – bardziej wyszukane, ozdobione krzesło Gauguina. Przez cale swoje życie van Gogh przedkładał towarzystwo biednych ludzi nad tych z arystokratycznym pochodzeniem. Być może van Gogh postrzegał sam siebie bardziej pośród ciężko pracujących wieśniaków, których tak często malował a mniej wśród lubiących się bawić (i prawdopodobnie egoistycznych) światowców jak Gauguin[6]. Najdalej w symbolicznej interpretacji krzeseł posunął się Albert Ludin, który w swej książce Stranger on the Earth: A Psychological Biography of Vincent van Gogh zanalizował życie Gogha pod kątem psychoanalizy odwołując się do seksualnych skojarzeń zawartych jego zdaniem w obu tych obrazach a nawet sugerując ukryte, homoseksualne pożądanie Gauguina przez van Gogha[6]. Bez względu na zakres interpretacji oba obrazy pozostają wśród najbardziej podziwianych i najpiękniej wykonanych prac van Gogha[6]. Prezentacja obrazów Krzesła w pozycji konfliktowej Krzesła w pozycji przyjaznej Obok symbolicznych podtekstów oba obrazy są wyjątkowe, jeśli chodzi o sposób ich wspólnej ekspozycji, czy to w książkach, czy na (rzadkich) wystawach. Kiedy krzesło Gauguina pokazywano z lewej a krzesło van Gogha z prawej strony, tak, aby oba krzesła były odwrócone do siebie plecami, miało to symbolizować konfliktową naturę obu artystów i gwałtowny charakter ich wzajemnej relacji. Jeżeli natomiast przedstawiano je zwrócone do siebie „twarzami” nadawano temu inną interpretację – akcentowano wzajemny szacunek pomiędzy obu artystami, niechętny ale szczery podziw pomimo niefortunnego końca ich wzajemnych stosunków w "Żółtym Domu" w Arles[6]. Przypisy ↑ David Brooks (The Vincent Van Gogh Gallery): The Paintings: Vincent's Chair with His Pipe (ang.). [dostęp 2011-09-25]. ↑ David Brooks (The Vincent Van Gogh Gallery): The Paintings: Paul Gauguin's Armchair (ang.). [dostęp 2011-09-25]. ↑ Anna Torterolo: Van Gogh: A Profound and Tormented Genius – His Life in Paintings. Dorling Kindersley, 1996, s. 60. ISBN 0-7894-4143-8. (ang.) ↑ Van Gogh Museum, Amsterdam: 721: To Theo van Gogh. Arles, on or about Monday, 19 November 1888. (fr.). [dostęp 2011-09-25]. Cytat: En attendant je peux toujours te dire que les deux dernieres etudes sont assez drôle. Toiles de 30, une chaise en bois et en paille toute jaune sur des carreaux rouges contre un mur (le jour). Ensuite le fauteuil de Gauguin rouge et vert, effet de nuit, mur et plancher rouge et vert aussi, sur le siege deux romans et une chandelle. Sur toile à voile en pâte grasse. ↑ Van Gogh Museum, Amsterdam: 736: To Theo van Gogh. Arles, Thursday, 17 January 1889. (fr.). [dostęp 2011-09-25]. Cytat: Je voudrais bien que de Haan voie une étude de moi d’une chandelle allumée et deux romans (l’un jaune, l’autre rose) posees sur un fauteuil vide (justement le fauteuil de Gauguin), toile de 30 en rouge et vert. Je viens de travailler encore aujourd’hui au pendant, ma chaise vide à moi, une chaise de bois blanc avec une pipe et un cornet de tabac. Dans ces deux etudes comme dans d’autres j’ai moi cherché un effet de lumière avec de la couleur claire – de Haan comprendrait probablement ce que je cherche si tu lui lis ce que je t’écris à ce sujet. ↑ a b c d e f David Brooks (The Vincent Van Gogh Gallery): The Paintings: (Two Chairs) (ang.). [dostęp 2011-09-25]. ↑ Van Gogh Museum, Amsterdam: 853: To Albert Aurier. Saint-Rémy-de-Provence, Sunday, 9 or Monday, 10 February 1890. (fr.). [dostęp 2011-09-25]. Cytat: C’est une étude de son fauteuil en bois brun rouge sombre, le siège en paille verdâtre et à la place de l’absent un flambeau allumé et des romans modernes. ↑ D. M. Field: Van Gogh. Chartwell Books, Inc., 2006, s. 294. ISBN 0-7858-2011-6. (ang.) ↑ Ingo F. Walther, Peter Glücksam (tłum.): Van Gogh Basic Art Album. Taschen, 2001, s. 57. ISBN 3-8228-1128-9. (szw.) Linki zewnętrzne Opis obrazu Fotel Gauguina na stronie Muzeum Vincenta van Gogha (ang.) Opis obrazu Krzesło Vincenta z jego fajką na stronie National Gallery w Londynie (ang.)pdeKategorie: Martwe natury Vincenta van GoghaObrazy w Muzeum Vincenta van Gogha w AmsterdamieObrazy w National Gallery w Londynie This page is based on a Wikipedia article written by contributors (read/edit). Text is available under the CC BY-SA license; additional terms may apply. Images, videos and audio are available under their respective licenses. Vincent van Gogh był holenderskim malarzem tworzącym w Holandii, Belgii, Francji i Anglii, a czołówka najbardziej znanych postaci w całej historii sztuki to właśnie przede wszystkim Vincent van Gogh. Obrazy jego wywierały i nadal wywierają wielki wpływ na artystów na całym świecie, a miliony osób dekoruje swoje wnętrza reprodukcjami dzieł van Gogha. Jako malarz Vincent van Gogh reprezentował kilka kierunków sztuki, między innymi postimpresjonizm i ekspresjonizm. Vincent van Gogh urodził się w roku 1853 w rodzinie reprezentującej wyższą klasę średnią. Jego ojciec, Theodorus van Gogh, był pastorem, matka zaś – Anna Cornelia Carbentus – artystką. Powodowało to, że od najmłodszych lat Vincent miał stały kontakt ze rysunku rozpoczął w gimnazjum w Tilburgu. Jego nauczycielem był Constant Cornelis, który w malarstwie odrzucał technikę na rzecz chwytania chwil i obserwacji przyrody oraz scen życia codziennego. To dlatego już wczesne obrazy Vincenta van Gogha prezentują utrwalony i skonkretyzowany w późniejszych latach charakterystyczny 1869 roku twórca zajmował się handlem sztuką, początkowo w Hadze, następnie w Londynie. Był to jeden ze szczęśliwszych okresów, jakie przeżył Vincent van Gogh. Dzieła malarskie innych artystów sprzedawały się doskonale, osiągały wysokie ceny, tak więc w wieku niespełna dwudziestu lat osiągał dochody wyższe niż obrazów van Gogha, tak dziś popularne na całym świecie, opierają się na dziełach powstałych w większości w ostatniej dekadzie życia artysty, jednak zanim zostały stworzone, van Gogha czekała długa artystyczna i życiowa droga. Przez pewien czas był bardzo pobożny, fascynował go monastycyzm, czyli forma religijności oparta na regule zakonnej i życiu w klasztorze. Chciał nawet zostać pastorem, jednak nie zdał odpowiedniego w Paryżu, a w styczniu 1879 roku objął stanowisko misjonarza w okręgu górniczym Borinage w Belgii, skąd jednak został zwolniony przez władze kościelne za podważanie godności kapłaństwa. Niedługo później po raz pierwszy trafił do azylu dla psychicznie chorych w Geel. W roku 1880 poważniej zaczął myśleć o sztuce jako głównym życiowym zajęciu, podjął więc naukę na Academie Royale des Beaux-Arts w Brukseli. Malarstwo van Gogha z tamtego okresu określane jest jako depresyjne. Charakteryzuje się wpływami holenderskimi w postaci stonowanej, raczej ciemnej kolorystyki, tak różnej od feerii barw, która wypełnia najsłynniejsze obrazy Vincenta van Gogha z lat 1886 roku, na cztery lata przed śmiercią, artysta przenosi się do Paryża, gdzie studiuje w studiu Fernanda Cormona. Poznaje wówczas Camile’a Pissarro, Claude’a Moneta oraz Paula Gauguina. Pod wpływem nowych inspiracji jego obrazy stają się jaśniejsze i malowane są krótszymi, bardziej dynamicznymi pociągnięciami artystycznej braci van Gogh znany jest z dużego temperamentu i pobudliwości. Długie, nocne dyskusje i obsesyjne malowanie za dnia nie wpływają dobrze na jego kruche zdrowie psychiczne. Któraś z kłótni między van Goghiem a Gauguinem doprowadza do sytuacji, gdzie jeden z artystów odcina sobie kawałek ucha. Jest to oczywiście Vincent van Gogh. Portret, który artysta namalował po tym wydarzeniu jest jednym z najsłynniejszych jego dzieł. Dekadenckie życie w Paryżu to czas, kiedy van Gogh popada w coraz większe szaleństwo i ponownie trafia do azylu dla psychicznie chorych w Saint-Remy. 27 lipca 1890 roku postrzela się z pistoletu w brzuch, w wyniku czego umiera dwa dni później w wyniku infekcji. Istnieje teoria, że w wypadku artysty brały udział osoby trzecie, zaś wersja o samopostrzale została upubliczniona po to, by uchronić prawdziwego sprawcę. Miał być nim szesnastoletni przyjaciel artysty, Rene nieco ponad dekadę Vincent van Gogh stworzył ponad dwa tysiące dzieł sztuki, w tym około ośmiuset sześćdziesięciu obrazów olejnych, z których większość pochodzi z dwóch ostatnich lat jego życia. Odważne kolory oraz dramatyczne, impulsywne i ekspresyjne pociągnięcia pędzla to niepodrabialny styl, w którym tworzył van Gogh. Kwiaty, krajobrazy, martwe natury, portrety i autoportrety – takie tematy najczęściej poruszał artysta w swoich pracach, a jego twórczość przyczyniła się do powstania podstaw sztuki oprócz autoportretu z odciętym uchem, słynne obrazy van Gogha to „Słoneczniki”, „Gwieździsta noc”, „Żółty dom” oraz „Pole pszenicy z krukami”.